DRACHTEN - Het is begin december en de winter staat voor de deur. De kou heeft zijn intrede gedaan. Veldvoetballers dragen leggings, thermoshirts en handschoenen. Ze weten wat ze vroeg of laat te wachten staat: gladde velden, bedolven onder een laagje sneeuw of ijzel. Afgelastingen. Schaduwprogramma’s. Onzekerheid.
Het wordt steeds lastiger de motivatie op te brengen elke training en wedstrijd tot het gaatje te gaan. Het niveau daalt. Spelers snakken naar de winterstop.
Ondertussen gaan we in de zaal lekker door. In een warme hal en op een prima ondergrond. We spelen deze maand nog twee competitiewedstrijden met het eerste van Futsal Dragten: eerst thuis tegen Bedum en dan uit tegen REUZ. Van die laatste ploeg weet ik alleen dat ze in de subtop staan en uit Vries komen.
Omgekeerd weten zij angstvallig veel van ons: hun website toont gedetailleerde voorbeschouwingen, wedstrijdverslagen met inside information, een uitgebreide database met doelpunten en kaarten… Ik verwacht in de winterstop een overzicht met afgelegde kilometers en passzuiverheid per speler en vrees dat ze mijn bankgegevens al hebben achterhaald.
Op basis van verliespunten staan we derde dit seizoen; zeven keer gewonnen en twee keer verloren. Het hoogtepunt was de wedstrijd tegen koploper Urk. Trainer Erik Donker vroeg ons zo veel mogelijk adrenaline op te roepen voor de wedstrijd en dat hadden we goed in onze oren geknoopt; 4-2 voor, in de laatste minuut twee goals tegen en hop, nog met 5-4 winnen. Prachtig.
Voor mij was het wel even wennen in de zaal. Spelers vlogen me links en rechts om de oren. Dennis ‘Kempi’ de Vries met z’n drievoudige voetbewegingen, Aaron Tahapary met z’n versnellingen en Tim Hof met z’n befaamde sleep, ik wist niet wat me overkwam. Ook werd me de ene term na de andere naar het hoofd geslingerd. Over opkomende backs, 4-3-3 en de punt naar voren op het middenveld kan ik ’s nachts dromen, maar… een 4-0-systeem lopen? Tweedepaalbezetting? In overtal van een vierkant naar een ruit? Een notitieboekje en een pen waren geen overbodige luxe geweest.
Intussen ben ik op m’n plek bij Futsal Dragten. Het leukste vind ik de combinatie van het niveau en de relaxte sfeer. Lekker een halfuurtje voor aanvang van de wedstrijd aanwezig zijn, maar na het eerste fluitsignaal wel spelen in een team met een hoop kwaliteit en drive, op het scherpst van de snede. Een mooie combinatie. Leuke club ook, Futsal Dragten. Leuke lui, prima voetbal en op vrijdagavond gezamenlijk een biertje en een schaal met bitterballen in sporthal De Drait. Goed toeven.
Deze Smallingerland Cup wordt ongetwijfeld weer een fantastisch toernooi. Dat kan haast niet anders als je een blik werpt op de deelnemende teams. Bij elke tegenstander speelt wel een bekende en als ik de verhalen moet geloven werd de finaledag vorig seizoen bezocht door zo’n duizend toeschouwers. Fantastisch! Mijn voorspelling: een finale tussen het eerste veldteam van Drachtster Boys en het vlaggenschip van Futsal Dragten. Wij trappen af met een razendsnel 4-0-systeem en maken 1-0. Dankzij een uitstekende tweedepaalbezetting wordt het 2-0. Een verbouwereerde Sicco Bouwer, Aziz Geyik en Said Hassan blijken tandenloos zonder de lange inworpen van Iloba Achuna en al snel wordt het 3-0 na een snelle switch van een vierkant naar een ruit.
Een prettig toernooi gewenst!
Marco van der Heide
