DRACHTEN - In het publiek stonden mensen zichzelf in de arm te knijpen. De dug-out veerde met steeds meer ongeloof op na weer een doelpunt. En trainer Fred de Boer keek zijn assistent Martijn Groenewold een aantal keren met een vragende blik aan. Gebeurde dit allemaal echt?
Wint Drachtster Boys nou met 7-1 van Sportclub Genemuiden? Ja, en verdiend ook nog eens. SC Genemuiden werd van het kastje naar de muur getikt.
Het gretige Drachtster Boys won het gros van de duels, was steeds net een stapje eerder bij de bal en straalde de gehele wedstrijd uit koste wat kost te willen winnen van de ploeg die in de reguliere competitie tweemaal te sterk bleek. Figuurlijke voorsprong 0208 Drachtster Boys na galavoorstelling tegen SC Genemuiden naar achtste finale beker 01 De Drachtsters stonden bij aanvang van de wedstrijd al met 1-0 voor. In figuurlijke zin dan. Genemuiden had namelijk meermaals laten weten graag op het kunstgrasveld te willen spelen, het type ondergrond dat ook op het eigen sportpark De Wetering te vinden is. Dat er op het hoofdveld werd gespeeld, was echter niet om de tegenstander te plagen. De mensen bij Drachtster Boys hadden ontzettend hun best gedaan het veld speelklaar te krijgen en dat was naar omstandigheden uitstekend gelukt. De figuurlijke 1-0 voorsprong werd overigens al snel werkelijkheid. Na een minuut of twee spelen kwam een afgeslagen corner voor de voeten van Said Hassan. Hij twijfelde niet en raakte de bal vol, waarna deze met een beetje geluk achter doelman Albert Flier belandde.
Vaak is het dan ook meteen gedaan met de doelpuntenproductie van Drachtster Boys. In maar liefst 75% van de gespeelde competitiewedstrijden dit seizoen kwam de ploeg niet aan een tweede doelpunt toe. Gisteren viel die echter al kort na de openingstreffer. Iloba Achuna was het meest attent, na een scrimmage uit opnieuw een corner: 2-0. Dit toch heugelijke feit werd opgemerkt door slechts een handjevol toeschouwers. Dat was in feite niet heel verwonderlijk; ondertussen schaatsen Sven Kramer, Jan Blokhuijsen en Jorrit Bergsma zich naar een Olympisch medaille. Toen de kantine leegstroomde, keek men enigszins verwonderd naar het veld, waar het opnieuw een aantal sporters zich op glad ijs zag begeven; het elftal van Genemuiden. De bezoekers staan bekend als echte cupfighters. Heel wat keren ging de regionale beker al mee naar de tapijtstad. Dat die bekerspirit er in deze wedstrijd niet van af spatte, zal aan de uiteindelijke eindstand wel af te leiden zijn. Wel was er een kleine opleving na een minuut of twintig. De ploeg drong wat meer aan en dat resulteerde in de aansluitingstreffer. Dat de lob van Martijn Jansen eigenlijk het mooiste doelpunt van de middag was, zal niet meer dan een doekje voor het bloeden zijn.
Genemuiden bleek in deze wedstrijd echter hardleers. Opnieuw scoorde Drachtster Boys uit een corner. Een soort hattrick dus, maar dan op een niet-gangbare manier, een niet-Jan-Stoker-manier, zo zou later blijken. Mark Huizinga vond met een prachtig schot de korte hoek uit een afgeslagen bal. Daarmee werd de kleedkamer opgezocht voor de thee, met een tussenstand die voor Drachtster Boys een ongekende luxe betekende. Iedereen op sportpark Drachtster Bos verwachtte dat Genemuiden na de rust uit een ander vaatje zou gaan tappen, maar niets bleek minder waar. Dat gegeven had ook Stoker opgemerkt. De buitenspeler van Drachtster Boys, die in de competitie het net nog niet wist te vinden, scoorde maar liefst drie keer; een onvervalste hattrick! Ook in de laatste twintig minuten, toen trainer De Boer drie verse spelers in het veld had gebracht, bleef Drachtster Boys de bovenliggende partij. De 7-1 lag daarom meer in de lijn der verwachting dan de 6-2 en die viel dan ook. Niels Tel kopte uit een corner van Aziz Geyik, die hij overigens met zijn zogenaamde chocoladebeen voor het doel slingerde, de eindstand op het scorebord.
De vraag wie tot Man of the Match gekroond zou moeten worden, was een lastige. Jan Stoker, die met zijn zuivere hattrick het feestje compleet maakte? Jacob Bras, die met een zwaar gekneusde hand voorop ging in de strijd? Iloba Achuna, die zich met een aantal rushes, een doelpunt en een perfect getimede schouderduw weer eens een jonge leider toonde? Said Hassan, die dribbelde, bikkelde, passte, tackelde en scoorde? Niels Tel, die na een voetballoze periode met zijn goede invalbeurt en dito doelpunt liet blijken over mentale veerkracht te beschikken? Sicco Bouwer, die onmogelijke hoge ballen met allerlei verschillende lichaamsdelen onder controle wist te krijgen? Of Aziz Geyik, die aantoont dat sinds hij op nummer 10 geposteerd staat er ontegenzeggelijk meer voetbal in de ploeg is gekomen? Deze wedstrijd kende geen Man of the Match; er was opnieuw sprake van een teamprestatie. Vooraf werd de loting tegen Genemuiden als een zeer lastige bestempeld, maar de volgende ronde werd met vlag en wimpel bereikt. Een seizoen of zeven geleden werd er ook zo’n memorabele overwinning behaald; 0-4 winst bij amateurkampioen WKE. Vijf leden van de huidige selectie weten nog hoe dat afliep: met een bekerfinale tegen Harkemase Boys. Dromen mag altijd.
